[Dutch version below pictures]
After our cold Bolivia adventure we decide it’s time to go some place warm and we pick Panamá as our next destination, a little escapade to Mid America. After a long journey via Bogotá in Colombia, even longer than our trip from Amsterdam to Lima, we arrive in Panamá. From the first moment in the taxi on we know, we feel at home here.
Panama City is not very popular amongst travellers, but just as when it comes to Lima, we have a different feel and connection with this city. It might be because, next to the adventurers we are at times, we really are two city girls from Rotterdam who feel at ease in a Western metropolis. Add a temperature of 30 degrees Celsius to that and we have everything we need.
After a lot of deep diving into the old Inca culture, it’s time to do a whole lot of nothing and there for we entertain ourselves the first few days with hanging out by the pool of our hotel “Montreal”, trying out public transport (we need to get used to the fact that there are actually bus stops here, and we don’t need to shout any ‘pare aqui!’ to the driver), shopping in the mall (quite some Zara and Mango bags disappear into our suitcases), go to the cinema and have good food. Our favourite food we find at a low budget dinner called “Niko’s”, where we especially like to come for some good breakfast such as our favourite, yuka and chicken.
It’s also time for another trip to a gym and we find ourselves following some group classes at the gym of Mr. Pain. Next to the fact that Mr. Pain himself, Martin, is not bad to look at, he’s mostly a super kind and good trainer who surrounds himself with a positive and fun group of people.
At the start of the class we form a circle with the entire group and everybody needs to answer the question ‘what did you have for lunch today?’. Of course the answer should be something healthy; smoothies, oatmeal, avocado, we hear all of them. But as we have only been hanging around in the mall, we have to confess with flushed faces that we have been indulging on burgers and fries. But, we are here now and ready to burn off all that junk!
Mr. Pain shows us where his name comes from, three days later we still stumble out of bed with stiff legs. Intensive, but surely worth it!
After a few days in the city we continue our journey to Bocas del Toro. You’ll read more about this tropical experience in our other Panama article. When we come back after ten days, we want to see a little bit more than the inside of the mall and we go about town.
During our previous city trips we really enjoyed the walking tours, but unfortunately the regular walking tours are organized on days we can’t make it. After some more internet research we come across a very interesting organization called “Esperanza”. This organization supports social projects in and around town and also offers an alternative walking tour.
The part of Panama City where most tours take place is called “Casco Viajo”, the old city centre. Architecture and ambiance wise build in a beautiful colonial style, much like Havana in Cuba. It’s very pretty to walk around this part of town and you can find nice restaurants here.
This part also offers you an amazing view of the modern skyline and very close to this neighbourhood you can find the famous fish market, where there’s fresh fish the entire day and where you can taste all kinds of ceviche in small portions. Of course we try some, but if it’s up to us you should just go to Peru for some ceviche ;).
The tour of Esperanza focusses on another part of the city, a part bordering with Casco Viajo, that was previously torn apart by gang violence and dominated by the ‘Ciudad de Dios’ gang. The tour guide is an ex-gang member who likes to give tourists a more broad perspective of the city. The tour is with 20 USD p.p. pretty pricy, but we like the concept so we decide to support it and make an appointment.
During the tour we find out that the guide is an inhabitant of the neighbourhood itself, sir St. James, and that the ‘expert’ on the gang history is mostly uninterested in everything and just tags along a little bit. He doesn’t feel like sharing stories and is mostly irritated when St. James elaborates or doesn’t walk fast enough.
We quickly start to ignore him and just enjoy our tour with St. James. He talks with a lot of passion about the history of the country and the neighbourhood, but we do need to take his overly strong stories with a grain of salt. However, it’s very special to walk around town with this man, who has been living here his whole live and who keeps bumping into familiar faces along the way.
At the end of the tour we find out that St. James only gets a few dollars of the total, which disappoints us in the organization. This guy, with his sincere and happy attitude, definitely deserves a bigger piece of the pie.
After spending more than two weeks in Panamá by now, we’ve heard much of the history and are intrigued by the success of the Panamá canal.
All the boats that make use of the canal must pay a massive fee and this is the main reason that Panama City has become such a rich city. To experience it ourselves, this so called 8th world wonder, we take a trip to the “Miraflores Logs” and check it out. There are a lot of organized tours going there, but the cheapest way is to simply take a regular bus from “Albrooks” bus station.
We’re in luck, when we arrive there’s just a boat logging! It’s impressive to see how much precision is needed to guide the boat through the canal and to see how the water is divided within the different dams.
After these experiences we feel we’ve did enough cultural stuff and we again focus our last days on enjoying good food, see some movies and meet up with an old friend from France, who has been living in the city with his Panamese wife for a few years now.
From his apartment at the boulevard we enjoy an amazing thunder storm above a fantastic skyline, while sipping on some good French wine.
Panama City – you were an unexpected surprise. We’ll be back!
Na ons koude Bolivia avontuur besluiten we dat het tijd is voor een warmer oord en onze keuze valt op Panamá, een uitstapje naar Midden Amerika. Na een hele lange reis via Colombia, langer dan onze reis van Amsterdam naar Lima, komen we in Panamá aan. Eigenlijk weten we gelijk al vanaf de taxirit, hier voelen wij ons thuis.
Panama City is bij reizigers niet erg populair, maar net als met Lima hebben wij een andere gevoel bij de stad. Dat komt misschien ook wel omdat we, naast de avonturiers die we af en toe zijn, toch ook echte Rotterdamse stadmeisjes zijn die zich thuis voelen in een Westerse metropool. Als er dan ook nog een temperatuur van gemiddeld 30 graden is, hebben wij alles dat we nodig hebben.
Na het cultuur snuiven in het oude Inca rijk is het nu tijd om lekker even niks te doen en daarom vermaken we onszelf de eerste dagen eigenlijk vooral bij het zwembad van ons hotel “Montreal”, het openbaar vervoer uitproberen (het is even wennen dat er bushaltes zijn en we niet ‘pare aqui!’ naar de buschauffeur hoeven te roepen), shoppen in de mall (er zijn behoorlijk wat Zara en Mango tasjes onze koffer in verdwenen), naar de bioscoop gaan en lekkere dingen eten. Ons favoriete eten vinden we grappig genoeg in een low budget diner, “Niko’s”, waar we vooral graag naartoe gaan voor een goed ontbijtje zoals yuka (casava) met kip.
Ook is het weer tijd voor een bezoekje aan een sportschool en we komen terecht bij de groepslessen van Mr. Pain. Naast dat Mr. Pain zelf, Martin, niet vervelend is om naar te kijken, is het vooral een super leuke trainer die een ontzettend gezellige en positieve groep mensen om zich heen verzameld heeft.
Bij aanvang van de les verzamelen we allemaal in een kringetje en worden we gevraagd wat we die dag geluncht hebben. Het antwoord moet natuurlijk iets gezonds zijn; smoothies, havermout, avocado, het komt allemaal voorbij. Maar aangezien wij alleen maar in de mall hebben rondgehangen, vertellen we met enige schaamte dat we een hamburger en friet hebben weggewerkt. Maar, we zijn er klaar voor om alle vettigheid de komende twee uur te verbranden!
Mr. Pain maakt zijn naam meer dan waar, drie dagen later strompelen we nog steeds met stijve beentjes ons bed uit. Intensief, maar zeker voor herhaling vatbaar!
Na een aantal dagen in de stad te zijn geweest, reizen we af naar Bocas del Toro. Over deze tropische ervaring lees je meer in ons andere artikel over Panamá. Als we na 10 dagen weer terugkomen in de stad, willen we toch wat meer zien dan de mall en gaan we op onderzoek uit.
In de vorige steden is een walking tour ons elke keer goed bevallen, maar de reguliere walking tours in Panama City worden op dagen georganiseerd dat wij niet kunnen. Na wat verder zoeken op internet komen we bij een heel interessante organisatie terecht, “Esperanza”. Deze organisatie zet zich in voor sociale projecten in en rondom de stad en biedt ook een alternatieve walking tour aan.
Het deel van Panama City waar de meeste tours plaats vinden is “Casco Viajo”, vroeger het stadscentrum. Qua architectuur en sfeer opgebouwd in een mooie koloniale stijl, vergelijkbaar met Havana in Cuba. Het is mooi om in dit deel rond te lopen en er zijn leuke restaurantjes te vinden.
Ook heb je vanaf Casco Viajo een prachtig uitzicht op de moderne skyline van de stad en is hier vlakbij de bekende vismarkt te vinden, waar de hele dag verse vis wordt aangeboden en waar je in kleine bakjes kunt proeven van verschillende soorten ceviche. Natuurlijk hebben we geproefd, maar wat ons betreft moet je voor ceviche toch maar gewoon naar Peru ;).
Deze tour van Esperanza richt zich echter op een ander deel van de stad, een deel dat voorheen verscheurd was door geweld van voornamelijk de “Ciudad de Dios” bende en grenst aan Casco Viajo. De tour wordt gegeven door een ex-bendelid en wil toeristen graag een completer beeld van de stad bieden. De tour is met 20 USD p.p. prijzig, maar het concept spreekt ons aan dus we maken een afspraak.
Tijdens de tour blijkt dat de gids een bewoner van de wijk zelf is, meneer St. James, en dat de jongen die eigenlijk de tour zou geven als ‘ervaringsdeskunde’ er vooral een beetje ongeïnteresseerd bijstaat. Hij heeft weinig zin om iets te vertellen en is vooral geïrriteerd als St. James uitweidt en niet doorloopt.
We negeren hem daarom al snel en gaan op stap met St. James. Hij praat met veel passie over de geschiedenis van Panamá en de buurt, maar zijn sterke verhalen nemen we wel een klein beetje met een korreltje zout. Toch is het bijzonder om met deze meneer zelf, die hier al zijn hele leven woont en veel bekenden tegenkomt, rond te lopen in de buurt.
Als we aan het einde horen dat van het geld maar een paar dollar naar St. James gaat, zijn we behoorlijk teleurgesteld in de organisatie. Met zijn inzet en vrolijke houding verdient deze meneer echt een groter deel van de opbrengst.
Na inmiddels al twee weken in Panamá te zijn en veel van de geschiedenis gehoord te hebben, zijn we geïntrigeerd door het succes van het Panamá kanaal.
Alle boten die door het Panamá kanaal varen betalen een flinke fee en dit is de voornaamste reden dat Panama City zo’n rijke stad geworden is. Om het met onze eigen ogen te zien, het door Panamezen gekroonde 8e Wereldwonder, maken we een uitstapje naar de “Miraflores Logs” om het kanaal te bekijken. Er gaan veel tours naartoe, maar de goedkoopste manier is om simpelweg de gewone bus vanaf het “Albrooks” busstation te nemen.
We hebben geluk, als wij aankomen komt er precies een boot binnen! Het is indrukwekkend om te zien met hoeveel precisie de boot door het kanaal geloodst wordt en hoe het water binnen de verschillende dammen verdeeld wordt.
Na deze ervaringen zijn we naar onze mening genoeg cultureel verantwoord bezig geweest en houden we ons de laatste dagen bezig met lekker eten, naar de bioscoop gaan en spreken we af met een oude vriend uit Frankrijk, die sinds een aantal jaar met zijn Panamese vrouw in de stad woont. Vanaf zijn appartement aan de boulevard genieten we met een goed Frans wijntje in onze hand van prachtig onweer tegen een fantastische skyline.
Panama City – je hebt ons aangenaam verrast. We’ll be back!
